Schijnzwangerschap, ook wel pseudo-graviditeit genoemd, is geen ziekte maar een op zich natuurlijk proces, dat meestal 4 - 8 weken na het eind van de loopsheid kan optreden. De hond ziet en gedraagt zich hierbij als een drachtige teef. De verschijnselen kunnen variëren van nauwelijks waarneembaar tot zeer uitgesproken.

Veel van de verschijnselen van de schijndracht zijn het gevolg van een verhoging van de afgifte van het hormoon prolactine door de hersenen. De verhoogde afgifte van prolactine is het gevolg van de, na de loopsheid, snelle daling van de productie van het hormoon progesteron door de eierstokken.

Welke lichamelijke veranderingen treden bij schijnzwangerschap op?

Gewichtstoename (vooral een dikkere buik) en een matige tot forse melkklierzwelling, al dan niet met melkproductie. De melk is van normale samenstelling en in geval van voldoende melkproductie kan een schijnzwangere teef dienst doen om gedurende 6 weken pups van een andere teef groot te brengen.

Welke gedragsveranderingen kunnen bij schijnzwangerschap optreden?

Schijnzwangerschap maakt de teef meestal rusteloos en dominanter, hetgeen agressief gedrag kan veroorzaken. Anderen worden juist rustiger en kunnen meer in hun mand blijven liggen en overdreven aanhankelijk gedrag vertonen. Ze kunnen slechter gaan eten, janken, onder hun buik gaan likken, nestgedrag vertonen, met voorwerpen ('pups') slepen en nest-verdedigingsgedrag vertonen.

Is het verstandig om maatregelen te nemen als een hond schijnzwanger is?

Schijnzwangerschap wordt zeer frequent waargenomen en vormt meestal geen probleem.
De psychische verschijnselen verdwijnen spontaan na 1 week en
de melkgift stopt vanzelf na 2 - 3 weken.

Bij sommige dieren kunnen de verschijnselen van de schijndracht echter zodanig uit de hand gaan lopen, dat het wel verstandig is maatregelen te nemen.
Een heel enkele keer kunnen de met melk gevulde melkklieren ontstoken raken en dan moet u contact opnemen met uw dierenarts.

Door de schijndracht heeft de teef niet meer kans op het ontwikkelen van baarmoederontsteking of borstkanker. De loopsheid zelf en 'de pil' om een loopsheid te onderdrukken, verhogen wel de kans op deze twee aandoeningen.

Wat kunt u zelf doen?

Geef uw hond meer afleiding in de vorm van voerverandering (matig voeren) en veel beweging (wandelen en spelen).
Wat u beter niet kunt doen, is de 'speeltjes' ('pups') uit haar nest weghalen, want daar kan de teef nerveuzer van worden.

Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?

Voordat een behandeling wordt ingesteld, moet dracht worden uitgesloten.

1. Operatie, waarbij de beide eierstokken worden verwijderd.
   Hierdoor wordt de teef nooit meer loops en daardoor kan zij nooit meer schijnzwanger worden.
   Het moment waarop de eierstokken door middel van een operatie worden verwijderd is belangrijk. De beste tijd is ongeveer drie maanden na het begin van de loopsheid tot vlak voor de volgende te verwachten loopsheid. Dit is de periode waarin lage concentraties progesteron in het bloed worden aangetroffen en er dus geen abrupte daling van de hoeveelheid progesteron in het bloed kan optreden als de eierstokken worden verwijderd.
   
   
2. Medicijnen, die de lichamelijke en/of psychische klachten verminderen.
   De medicijnen met de werkzame stof cabergoline, metergoline of bromocriptine remmen de afgifte van prolactine. Deze medicijnen kunnen in meer of mindere mate bijwerkingen hebben, variërend van misselijkheid en braken tot toename agressie.
   Voor de schijnzwangere teef die nerveus is of agressief gedrag vertoont, kan het beste cabergoline worden ingezet. Als de teef juist overdreven stil is, is metergoline meer geschikt.
   Er zijn ook homeopathische middelen.