Caravan , Mudhol en pashmi Hound

CARAVAN HOUND is een term toegepast op de windhonden van Maharashtra. Hier jaagt men voornamelijk op hazen met behulp van deze windhonden. Ook worden ze gebruikt voor het jagen op o.a. herten. Elke stam die gaat jagen heeft een eigenaardige gewoonte of voorkeur voor een bepaald soort vlees. Voor dit jagen en om aan deze specifieke eis te voldoen, willen ze een bepaald soort hond die bij hen past en voor hen jaagt voor hun voedselvoorziening.

Het is een windhond die alle deugden bij zich draagt, d.w.z. aërodynamische lichaam, lange snuit, diepe borst enz. Echter deze aspecten kunnen enigszins verschillen door de noodzaak, voeding en smaak van de stam en natuurlijk het geografisch gebied.

We kunnen uitgaan dat ze afstammen van het Saluki-type, welke meegenomen werden door de Arabieren. We zien inmiddels verschillende typen in de Caravan Hounds, sommige klein, zoals Whippets en sommige groter dan Greyhonden, waarbij de borst dieper ligt dan elleboog. We zien hoofden met zeer goede stop maar ook zelfs zonder stop en qua kleuren zijn alle kleurencombinaties mogelijk..

In veelal slechte omstandigheden waar de eigenaren in wonen en leven, zo brengen ook de honden hun leven door. Alle zwakke puppies of puppies geboren met een genetisch defect worden meedogenloos geëlimineerd door de natuur. Niemand stoort zich aan het geven van calcium of ei-wit rijk dieet. De overgebleven honden hebben een sterke weerstand en zijn immuun voor vele ziektes.

MUDHOL HOUNDS:
Er wordt gezegd dat de Raja van Mudhol, een prinselijke stadje in Karnataka, erg dol was op jacht met honden. Hij was het die zijn lokale windhonden met greyhounds mixte voor het verhogen van de snelheid. De ras kreeg de naam "Mudhol hound'. Deze 'Mudhol honden' hebben inderdaad de verwantschap met de greyhounds qua snelheid en het uithoudingsvermogen van de lokale windhondenm. De borst eindigt boven de elleboog en de vacht is langer dan de Caravan hound. Ze hebben een zeer langgerekte snuit, vlakke hangende oren, en een licht beendergestel.

PASHMI HOUND:

Het woord 'Pashmi' zou kunnen komen van de Perzische windhonden, een lokale naam voor de Saluki. We zien we in boeken over Salukis dat er ook zijn er verschillende verwijzingen zijn naar namen als: 'Shami', 'Nijdi' enz. Het is heel goed mogelijk dat 'Pashmi' een conversie is van het Perzische woord "Shami". Er is ook andere variëteit van de Pashmi, bekend als "Lahori Pashmi" waaruit duidelijk blijkt dat het komt uit de Lahore regio.

De hond heeft een vrij licht bot, middelgrote hoogte (75-80 cm) met lange haren op oren en staart. Ook is er een verschil in temperament. De Pashmis uit de Marathwada regio zijn wilder dan de Pashmis uit de Kolhapur regio.

Het wordt gesproken dat Caravans en Pashmis één en dezelfde hond zijn. Deze conclusie werd gebaseerd op het feit dat ze de geboorte van een pup hebben gezien met haren op oor en staart van een Caravan hound. Vandaar hun conclusie dat de Pashmi niets anders dan een lang gecoate variëteit van de Caravan is. Dit is een verkeerde conclusie, want als we deze logica volgen, dan zou de Pashmi (d.w.z. lang bekleed verscheidenheid van Caravan) ook pups moeten werpen van de gladde variëteit d.w.z. de Caravan hound. Maar dit heeft nooit plaatsgevonden. Het is trouwens niet alleen de kwestie van al dan niet een gladde vacht, maar ook andere zaken zoals temperament en gedrag maakt een onderscheid tussen Caravan en de Pashmi Hounds.

De Caravan zijn zeer goede waakhonden: ze zijn meer agressief tegenover andere dieren dan tegen de mens. Pashmis zullen er alles aan doen om mens of dier van zijn grondgebied te verjagen. Hij zal niet aarzelen om mensen aan te vallen!!.
Caravan dood ook de kleine wild door bij het vangen de rug te breken en zij zullen het vlees van de prooi kapotscheuren; de Pashmis dood hen door de prooi bij de keel grijpen en het te verstikken.
Er is vooral een zeer eigenaardige wetenswaardigheid over Pashmi te vertellen. Dat is de manier van jagen zoals de Cheeta dit ook doet. Als de hond losloopt en het wild is door hen gespot, zullen zij vervolgens proberen zeer rustig richting de prooi te kruipen. Wanneer ze voldoende dichtbij zijn springen ze tevoorschijn, om voor een vaak korte jacht de achtervolging in te zetten.
De Caravan vliegt op onze bekende manier regelrecht achter het wild aan om dit zo snel mogelijk proberen te vangen.
Carvans hebben een hekel aan koude temperaturen maar Pashmis weerstaan zowel koude als warmte temperaturen. Al met al: genoeg onderscheid tussen deze beide rassen...