Hier twee voorbeelden over waar men dagelijks mee te maken krijgt in Spanje. Eén mishandeling (in elkaar getrapt door kinderen) en 1 uithongering.
En beiden met het beoogde resultaat. De dood.
Het gaat er mij niet om schokkende foto's te laten zien. Ze zijn nog erger te vinden op internet...
Het zijn foto's gemaakt bij een dierenarts. Foto's die laten zien wat mensen doen, hoe ze omgaan met dieren, waar mensen en kinderen tot in staat zijn.
En dit was niet een ongelukje door een stel jochies...
50.000 tot 80.000 GALGO'S per jaar. En nu heb ik het niet eens over Herders, Boxers, Teckels of andere rassen. Nu heb ik het niet over de katten, paarden of pluimvee. Vergeet ook de stieren niet...
Over welke aantallen moeten we denken?
Maar let wel, vooral de Galgo is erg de dupe van dit geweld. Iedereen wil er in het seizoen graag mee rennen en coursen. Maar als de hond niet goed genoeg genoeg is? En wat doen we met Paco buiten het seizoen?


Onder het Spaanse gedeelte staat de Nederlandse vertaling.

"Cielo"

Asi la llamamos el poquito tiempo que vivimos con ella...
El poco tiempo que sufrimos con ella su dolor... Su final...

Verla alli tirada envuelta en su propia sangre, agonizando y triste, resignada a su desgracia, la desgracia que ha sido su vida, desde que nacio hasta que se ha marchado del todo de este pais en el que le ha tocado vivir, que la ha tratado tan "dignamente".
Era apenas una cachorra, un año y algo, según nos cuenta el veterinario.
Tenia un pánico atroz a la gente, no se acercaba a nadie, como la mayoria de ls pobres galgitos, asi son tratados.
Vivia en la calle, en los alrededores de un barrio marginal. Seguramente ha sido robada, como casi siempre pasa.
Luego, se han desprendido de ella. Una voluntaria  se apiadaba de ella, y la alimentaba. Más de una vez el lacero trató de capturarla sin éxito, y salia despavorida cada vez que alguien se acercaba a ella.
Esto está lleno de galgos abandonados. La mayoria acaban en la perrera.. otros asi...
Estaba embarazada.. Con ella se ha llevado a su tropilla de bebés para siempre. Y ha obrado bien.. para que dejarlos aqui...
Para que fueran tratados como ella??? Asi ha acabado. Tirada, como una colilla, los chicos del barrio la miraban, hablaban de los "cachos" de carne que se habia dejado en la carretera, de la sangre perdida.
Pues llegó arrastrandose a la puerta de la única persona que la ha ayudado, que ella entendia que la queria, y a la unica a la que no tenia miedo, aunque tampoco se dejara tocar.
Alli la esperaba con su cuerpo destrozado del bestial impacto. Esta pèrsona se acerco a ella, para  rescatarla.
La última mirada de esta pobre desgraciada hacia su angel terrenal, una mirada de agradecimiento "por no haber permitido que pasara hambre, por lo menos..".
La recogimos como pudimos, nos miro agradecida, despidiendose del mundo....
En la clinica hicieron cuanto pudimos por ella. La pata destrozada por todas partes, él musculo quedo atrás en la carretera. La vejiga caida. Varios órganos dañados...
Se quedo tranquilita rodeada de gente, que ella sabia que no le causarian más daño del que ya sufria.
Se ha dejado algo más que los "cachos" de sangre en la carretera, se ha dejado algo más,... Se ha dejado su vida entera a quien no merecia nada, su vida, sus juegos no vividos de cachorra feliz e inocente que no ha podido ser.
Se ha dejado su alma, su piel y su salud, todo. Lo ha perdido todo en un mundo en el que no tendria que haber entrado nunca. Se ha dejado todo y nos ha dejado a nosotras otro agujero en el corazón, otro más por causa de las que no pueden defenderse.

...Su ultima mirada hacia nosotras..
Le dimos un abrazo entre lágrimas, la pincharon y se durmio para siempre.

En nombre de la galgita "Cielo", y en el propio nuestro, "la guarida". Que quede este testimonio para ls politicos que aseguran que el sufrimiento de las galgos en españa pasó a la historia..
Que no hay maltrato animal... Que den una vueltecita por nuesto pueblo, que van a flipar.

Nuria Martin (La Guarida Cordoba)
Opvang, asiel en herplaatsing te Cordoba.

+ + + + + + + + + + + + + + + + + +

Vertaling en aanvullingen met toestemming: Wiebe Hovinga

"Cielo" (= hemel)

Zo noemden we haar in de korte tijd dat ze bij ons was en de korte tijd dat we met haar pijn meeleden. En haar einde.....

Haar zo te zien lijden, in haar eigen bloed, in folterende pijn, verdriet en droefheid.....
Ze accepteerde haar lot, de schande die ze meedroeg, vanaf het moment dat ze was geboren tot het moment dat zij stierf, aangeroerd door alle ellende in dit land (Spanje), ging zij met zo veel waardigheid .....
Eigenlijk was ze nog een puppy, één jaar en nog een beetje, vertelde de dierenarts...
Ze was bang voor de mensen en liet niemand in de buurt komen, zoals dat meestal het geval is bij de galgo's. Ze leefde op straat bij de stad en het was zeker dat ze was gestolen. Zo gaat het meestal. En op een gegeven ogenblik moet je er weer van af.
Een vrijwilliger gaf haar voedsel en probeerde haar te vangen. Zonder succes. En telkens als iemand haar probeerde te vangen verdween ze..
Het is druk hier in Cordoba met deze Galgo's. Velen beïndigen hun leven in een asiel, anderen op deze manier. Ze was zwanger, maar door de mishandeling verloor ze haar pups. De kinderen bekeken hun drama en praten over de pups op straat, over het bloed.
Ze probeerde de deur te bereiken van de enige persoon die haar geholpen had, de enige die haar kende en waar ze niet bang voor was, maar haar toch niet aan mocht raken.
Daar wachtte ze op de op de vrouw met haar vernielde lichaam. Deze vrouw mocht haar nu aanraken en helpen. De hond wierp een dankbare blik op naar haar reddende engel.
Zo goed als mogelijk was namen we haar mee, ze leek dankbaar hoewel ze al van onze wereld verdween.. Bij de arts deden we alles wat moeglijk was voor haar. Haar poot was volledig vernield, spieren waren op straat achtergebleven. Een kapotte blaas, diverse beschadigde of vernielde organen...
Ze bleef rustig bij deze mensen: alsof ze wist dat ze haar niet meer pijn wilden doen dan dat ze al geleden had. Ze liet meer achter op straat dan haar pups en haar bloed, ze liet veel meer achter.. ze liet haar leven achter zich die ze had gegeven aan iemand die het niet waard was... haar leven, haar jeugd, was niet van een blij en onschuldige pup.
Ze verloor haar ziel, haar lichaam, haar huid, haar gezondheid, alles. Ze verloor alles aan een wereld waar ze nooit geboren had mogen worden. Ze verliet dit alles en ze liet ons achter met diepe pijn is ons hart. Weer een slachtoffer die zich niet kon verdedigen.

... Haar laatste blik naar ons..
Diep in tranen omhelsden we haar, we gaven haar een injectie en ze ging slapen, voor eeuwig.

In naam van het Galgoteefje "Cielo" (Hemel) en van ons "La Guarida": Dat dit bericht aan mag komen bij de politici die bezweren dat het lijden van Galgos in Spanje historie is... dat er geen dieren worden mishandeld...
Kom eens langs in ons dorp. Ze zullen een rolberoerte krijgen...

+ + + + + + + + + + + + + + + + + +

Hieronder zijn foto's te zien van Cielo en daaronder een You Tube filmpje van Gisela
Niet leuk.
Maar zo gaan kinderen (in het geval van Cielo) om met dieren. Logisch: het voorbeeld wordt gegeven door de ouderen, dus wie zal hun corrigeren? Dit is eén van de vele voorbeelden hoe men met Galgo's omgaat. Naast het ophangen (wat dagen kan duren..), in putten gooien, in brand steken, uithongering en slechts de allerbesten een kogel, worden er duizenden mishandeld. Zoals Cielo. In elkaar getrapt.
Zo zijn er duizenden foto's te vinden, duizenden voorbeelden.
En dat is ook niet zo moeilijk als er per dag tussen de 150 en 200 Galgos worden vermoord.
En nu heb ik het alleen over de Galgo!!!!

Wilt u een petitie tegen dit leed ondertekenen? Dat kan. Ga naar "petitionsite.com".

Gisela

Tenslotte nog een video van Noah's Arc (Murcia) over een (achteraf, te laat) geredde Galgo, Gisela. Zij kwam door uithongering om het leven.

It is with much regret and tremendous sadness that at 10.19 AM today the 1st of September 2009 Gisela finally passed over the bridge.
After a 19 day battle and despite her making every effort to fight for her own life.
Her Pancreas after initially appearing to make a small recovery once again deteriorated to a point where Gisela was no more retaining any nutrients.
Our decision to let her rest was made easier by Maria confirming that although we could continue to fight with her, she had no more strength left to fight with and we agreed that it was best for her to allow her to go quietly with the arms of those who care so much for her gently around her.

At this time Gail and I have found comfort from all your messages of hope and good will and are more determined than ever that Gisela fight will not be in vain.
We will continue our work with Noahs arc and when another Gisela arrives tomorrow we will carry on fighting for her also.

We found this pets prayer to be a source of great comfort for us and we hope that when you lose a loved one you may also find these words of great comfort.

If it should be, that I grow frail and weak,
And pain should keep me from my sleep,
Then you must do what must be done
For this, the last battle, can't be won.

You will be sad, I understand.
Don't let your grief then stay your hand,
For this day, more than the rest,
Your love and friendship stand the test.

We've had so many happy years
What is to come can hold no fears.
You'd not want me to suffer, so,
When the time comes, please let me go.

Take me where my needs they'll tend only,
Stay with me to the end,
And hold me firm and speak to me,
Until my eyes no longer see.

I know in time you will see
It is a kindness you do to me
Although my tail its last has waved
From pain and suffering I've been saved.

Don't grieve it should be you,
Who decides this thing to do,
We've been so close, we two, these years
Don't let your heart hold any tears.

Smile - for we walked together,
For a little while.