Geboren om te lijden, geboren om zinloos te sterven.

Wend je blik niet af!
In alle afschuw zie je kou, dood, pijn en leed, waarbij de enige overtreding van deze hond was geboren te worden als Galgo.

Deze dood is niet stil voorbij gegaan: het uitsterven van zijn doodsschreeuw, zijn pijn, zijn kapotscheuren van de huid. Dit einde van zijn strijd, mag er nu tot leiden dat velen, ook u, hiervan getuige zijn. Zijn geschiedenis? Wie weet.... Hij was jong en sterk, maar misschien was iets was niet goed verlopen voor hem. Misschien liep hij niet zo snel zoals dat dit keer van hem verwacht werd. Misschien is zijn prooi van hem afgenomen.

Misschien verloor zijn bezitter een weddenschap en strafte hij de hond met een vreselijke dood, de langzaamste, de gruwelijkste...
Hoe lang moest hij strijden om rechtop te blijven staan, totdat zijn benen zijn gewicht nog nauwelijks konden dragen.
Om uiteindelijk bij zijn laatste val niet meer overeind te kunnen komen.

Sinds zijn geboorte moest hij zich bewijzen dat hij sterk was en nuttig.
Naast zijn moeder en broers en zusjes laten zien dat hij sterk was. Laten zien dat hij en streepje voor had.
Zijn beloning was om in een donker hok terug te keren, waar hij dagelijks een beetje water en oud brood kreeg, waar hij met vlooien en teken moest samenleven, waar de stank van urine en uitwerpselen verschrikkelijk was, waar hij in de ijzige koude van de winters en de verstikkende hitte van de zomers op zijn baas wachtte, om weer opnieuw het veld op te gaan, te jagen, te bewijzen, dat hij nuttig was en dat hij de beste was.

Waarom moest hij deze lijdensweg doorstaan? En waarvoor..
Zijn moeder was een ware heldin geweest in haar jeugd en mocht nu, hoewel zij al 10 jaar is geweest, elke 8 maanden welpen op de wereld zetten, die weer aan jagers werden verkocht.
Hij had nog het geluk om bij haar te mogen blijven. s'Nachts voelde hij de warmte van haar lichaam en als hij weer terugkwam van een jacht likte zij zijn wonden.

Voor zijn bezitter is het onzin geweest een dierenarts te halen. Waarom ook? Het was toch eenvoudig en goedkoop om een nieuwe Galgo te krijgen? Vandaag, bijna 2 1/2 jaar, ging er iets mis. Wat was het? Waar had hij zich vergist? Nergens in, want met 2 jaar heb je als Galgo geen nut en geen funktie meer. En zo, vandaag net als andere dagen, verlieten ze het huis.

Maar vandaag, toen ze langs een oud gebouw kwamen en buiten het gezichtsveld van anderen, gooide zijn bezitter een strop om zijn hals en bond hem vast. Zijn achterbenen raakten nog heel licht de bodem en het kostte hem grote kracht zichzelf op de benen te houden. Maar al zijn inspanningen hadden geen nut. Niet zijn gehuil, zijn geschreeuw, zijn strompelen, zijn rochelen. Het maakte niets uit.

Zijn bezitter zat naast hem, samen met de andere honden, om toe te kijken hoe hij tussen leven en dood hing, hoe hij streed in zijn strijd die hij nooit zou winnen.
En, wat hij ook niet wist, is dat hij met deze strijd zijn lijden steeds maar langer maakte.

Hij diende de andere Galgos als voorbeeld dat dit de straf was voor het falen, voor het maken van fouten, de straf om langzamer te worden, de straf om ouder te worden.

De straf om als Galgo geboren te zijn...